Το παν στην πολιτική είναι η σύνθεση. Όχι απαραίτητα ως συνισταμένη αντίρροπων δυνάμεων

Η μαγεία, η αληθινή τομή και μεταρρύθμιση είναι να συνδυαστούν δύο φαινομενικά άσχετα πράγματα.

Υπάρχει πρόβλημα με τις ξένες επενδύσεις;

Όχι πια. Με την υιοθέτηση του καθεστώτος του προστατευόμενου μάρτυρα, οι ξένοι επενδυτές θα κάνουν ουρά, που θα φτάνει ως το Σουέζ (μπαρ υπό ανέγερση στη Σαλαμίναι)

Διότι όλοι θα  ασχολούνται με αυτούς και θα τους ψάχνουν, επομένως η διαφήμιση θα είναι τεράστια και δωρεάν.

Αν κάτι στραβώσει στην επένδυση, θα μπορούν να επικαλεστούν το καθεστώς τους και να εμφανιστούν με αλλοιωμένα χαρακτηριστικά, αλλά και τρόφιμα, εφόσον το επιθυμούν.

Η ιδέα είναι κορυφαία και ο μόνος φόβος είναι να μη χαθεί στην ελληνική γραφειοκρατία, στις αγκυλώσεις, τις περιχαρακώσεις και τις λοιπές αδυναμίες του «τι να πρωτοσώσεις».

Έτσι οι επενδύσεις μακροπρ.όθεσμα θα λάβουν τη θέση που τους αρμόζει: δεν θα αποτελούν απλά τους αρμούς του συστήματος. Θα είναι τα ίδια τα πλακάκια.