Δεν ήταν μόνο το Σαββατοκύριακο που χιλιάδες περιπατητές κατέκλυσαν τα πάρκα, τους δρόμους, το παραλιακό και κάθε είδους μέτωπο.

Δεν είναι μόνο τα παιδιά που έπαιζαν ανέμελα στις πλατείες και στις αυλές των σχολείων (με την άχαστη μέθοδο του “πήδα μάντρα”) δεν είναι οι νοικοκυρές που βγήκαν χωρίς το καλάθι, οι συνταξιούχοι χωρίς το “μαρούλι”, οι μικρομεσαίοι στυλοβάτες, οι καπνιστές, οι άκαπνοι, οι κακοί και οι καλόγνωμοι, οι πρωτοψάλτηδες και οι με “πάντα δεύτερες σκέψεις”.

Είναι ο καιρός που καλεί τον κόσμο έξω, είναι η εμπέδωση της ιδέας πως κάπου έξω κυκλοφορεί ο ιός αλλά ξεμπουκάρουν με την ευχή να γλιτώσουν ή άντε να τον αρπάξουν ξώφαλτσα.

Ήρθε και η Δευτέρα λοιπόν, μετά την Κυριακή του Θωμά που δεν ήταν σπίτι και αν τον έπαιρνες μιλούσε για να δεχτεί ευχές, που θα άνοιγαν τα σχολεία, αλλά αντί αυτών έκλεισαν οι δρόμοι.

Σχήμα λόγου βέβαια, αλλά η κίνηση ήταν τουλάχιστον διπλάσια σε σχέση με την προηγούμενη εβδομάδα και επί 100 σε σύγκριση με την Κυριακή του Πάσχα.

Η κοινωνία έχει άρει λοιπόν τα μέτρα, τραβώντας από τα μαλλιά τους διαθέσιμους κωδικούς εξόδου.

Φωνή λαού, οργή Θεού και άρα πάμε ολοταχώς και για την τυπική άρση των μέτρων.

Ο ίδιος κόσμος που αγκάλιασε τα μέτρα, πλέον τα θεωρεί περιττά.

Και ο κοινωνικός μιμητισμός παίζει ρόλο: όπως μέχρι και οι πιο αντιδραστικοί μαζεύτηκαν τις πρώτες εβδομάδες της κρίσης, τώρα ακόμη και οι πιο τυπικοί θα κάνουν μία βόλτα παραπάνω, ήτοι άλλα 27 τετράγωνα κάθετα και 12 οριζόντια από ότι συνήθως.

Και μετά την Πρωτομαγιά, καλή λευτεριά.

Από την άλλη Δευτέρα τα κουρεία και κομμωτήρια θα δουλέψουν υπερωρίες, για να φύγουν οι τρίχες και ναπάρουν τα μυαλά μας αέρα.

Θα πέσει και κάργα βάψιμο σε βαθμό που αναμένεται η χώρα να μειώσει τη γήρανση του πληθυσμού της κατά δέκα έτη.

Λίγες μέρες έχουμε μόνο να “κάψουμε” και μετά θα ξαναγυρίσουμε με φόρα στο “περιττό” & στο “αλατοπίπερο” του βίου.

Τέρμα και τα θρυλικά SMS, τέλος τα τύπου Α και τύπου Β, στη μαγιά και στο αλεύρι για όλες τις χρήσεις.

Αμήν.