Η στιγμή της πολιτικής αλλαγής στις ΗΠΑ έφτασε. Ο Τραμπ δεν καθαιρέθηκε, αλλά φεύγει μέσα σε ένα γενικό κλίμα απαξίας, πρωτόγνωρο για Πλανητάρχη.

Τα νούμερα της πανδημίας δεν αφήνουν κανένα ερωτηματικό για την Προεδρία Τραμπ. Υπήρξε ο Πρόεδρος που στο όνομα μιας θολής αντισυστημικότητας, έφερε στο προσκήνιο κάθε ψεκασμένο, βαρεμένο, ακόμη και διαταραγμένο. Είναι πια στην αρμοδιότητα της Ιστορίας, ενδεχομένως και των δικαστηρίων, όπως επιμένουν αρκετοί.

Ο Τζο Μπάιντεν καλείται να δείξει πως έχει το δικό του σχέδιο για την επανένωση της Αμερικής στο εσωτερικό, ενώ ταυτόχρονα πως αλλάζουν οι ισορροπίες και κυρίως οι ρποτεραιότητες στο εξωτερικό.

Η εμπειρία του και οι δεκαετίες που έχει περάσει ως αιρετός στην Ουάσινγκτον δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αμφισβήτησης. Τα πράγματα σε μια σειρά ζητημάτων  θα επανέλθουν όπως ήταν επί Ομπάμα. Ίσως πάνε και παρακάτω.

Ο νέος Πρόεδρος δεν έχει να αναμετρηθεί καν με τη βαριά σκιά του Μπαράκ. Δεν έχει να αποδείξει τίποτα, έχει μόνο να κυβερνήσει τις ΗΠΑ με σοφία και προοπτική.

Κι όσο κι αν τα εσωτερικά των ΗΠΑ να ιντριγκάρουν, στην Ελλάδα η κάθε νέα εκλογή Προέδρου στις ΗΠΑ, αντιμετωπίζεται με άκρατη αισιοδοξία. Είναι βέβαιο πως ο νέος πλανητάρχης θα δει τα δίκια μας και την αλήθεια μας και θα μας υποστηρίξει.

Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για τον Τζο Μπάιντεν με τους άρρηκτους δεσμούς με την ελληνική ομογένεια.

Όμως ας είμαστε ρεαλιστές. Το περισσότερο που μπορούμε να προσδοκούμε από το νέο Πρόεδρο είναι μια πολιτική ίσων αποστάσεων και μια επιμονή στην τήρηση του Διεθνούς Δικαίου. Κι αυτό δεν θα είναι λίγο.

Σε τελείως προσωπικό επίπεδο ο Τζο Μπ0άιντεν ενσαρκώνει πλήρως και ένα χαροκαμμένο πατέρα. Ο χαμός της πρώτης του συζύγου και της 18μηνης κορούλας του το 1972 ήταν η απόλυτη συμφορά μέχρι να έλθει η δεύτερη, με το γιο του που έφυγε από καρκίνο στο κεφάλι το 2015.

Ο 46χρονος Μπο Μπάιντεν είχε διατελέσει πολιτειακός υπουργός Δικαιοσύνης στο Ντέλαγουερ για οχτώ χρόνια, ενώ  είχε υπηρετήσει για έναν χρόνο στο Ιράκ, με το βαθμό του λοχαγού.
Ο Μπο είχε όλα τα φόντα για να κατέβει κάποια στιγμή υποψήφιος Πρόεδρος. Όντας στο μυαλό, τη σκέψη, την ψυχή και την καρδιά του πατέρα του, θα περάσει κι αυτός σήμερα το κατώφλι του Λευκού Οίκου.

Με ένα τρόπο όλα φαίνονται αισιόδοξα. Μακάρι να αποδειχτούν πως είναι.