Πολύ επιτυχημένη η ονοματοδοσία της κακοκαιρίας: Ελπίδα, γιατί είναι διπλή όπως το 2015.

Ήρθε για να μείνει κερδίζοντας τις εκλογές των αιθέρων, αύριο Κυριακή.

Και εντάξει ταλαιπώρησε λίγο το σύστημα μέχρι τη σωστή πρόβλεψη, αλλά μια χαρά μνημονιοάρα υπέγραψε κι έτρεξε ως το τέλος. Έλυσε και το Σκοπιανό γιατί ήταν 30 χρόνια ηλίθιοι όλοι οι άλλοι που άντεχαν στις έξωθεν πιέσεις και δεν συναινούσαν σε λύση.

Το θέμα μας είναι όμως τα ονόματα ή υποκοριστικά των κακοκαιριών – η χαρά του Bullying αφενός, δεν θα δοθούν ποτέ σε κακοκαιρία αφετέρου.

Υπάρχει κάτι χειρότερο από το να έχεις ένα κοινό όνομα. Να έχεις και κοινό επίθετο. Μόνο ο Γιώργος Παπαδόπουλος, έκανε καριέρα ως δικτάτορας κάνοντας παράλληλα πολύ “ψαρωτική” όλη την ονοματολογική οικογένεια των Γιωργοπαπαδοπουλαίων.

Υπάρχουν όμως και σπάνια ονόματα, ωραιότατα, εύηχα και μοναδικά που πέφτουν στη ζήλια των Γιάννηδων, των Μήτσων, των Κωστάκηδων ή Ντίνων, των Γιώρηδων (sic)  και των λοιπών κοινών. Ονόματα που δίνονται σε κακοκαιρίες τύπου Ξεφονών (Ξενοφών), αλλά και άλλα που δε θα δοθούν.

– Λύσσανδρος: Ο Γεωργαμλής είχε και δυσεύρετο επίθετο, μαζί με τον αρχαίο Σπαρτιάτη είναι πρώτες μούρες. Ο άγνωστος νεότερος Λύσσανδρος όμως, που ακούει τους συμμαθητές του να του λένε πως βλέπει άντρα και …λυσσάει, έχει περάσει δύσκολες στιγμές. Όνομα για κακοκαιρία, που θα χτυπήσει μόνο τα τρία πόδια της Πελοποννήσου, που θα χτυπήσει καίρια τους είλωτες για να μην προβούν σε εξέγερση

–Ντίνος: Υποκοριστικό του αυτοκρατορικού Κωνσταντίνος, μοιάζει παράταιρο και παραπέμπει σε άλλες εποχές. Σήμερα σχεδόν κανείς δεν το χρησιμοποιεί εκτός από μαμάδες για τέκνα 60+. Αν δοθεί σε κακοκαιρία, δεν θα την πάρει κανείς σοβαρά. Ίσως φταίει και το μυρμήγκι Ντίνος, που με βάση το γνωστό ανέκδοτο ερωτεύτηκε την ελεφαντίνα…

-Αίας: Μετά την αξέχαστη σειρά “Δύο ξένους”, που βασικά έσωσε την καριέρα της Χρυσούλας Διαβάτη μόνο το Αίαντας σώζεται. Το Αίας κάηκε τουλάχιστον για 3 γενιές, εκτός αν σας αρέσει ο Σώρρας “ΟΙΑ ΗΩ Ω ΥΙΕ ΑΕΙ ΕΙ”. Κάνει και για κακοκαιρία με τα καράβια να πηγαίνουν μόνο Σαλαμίνα. Τα γνωστά και ως παντόφλες,  που με την υποθαλάσσια σήραγγα θα ψάξουν αλλού πορθμείο “βρε Αία, βρε Αία”…

–Άλκης: Μια χαρά υποκοριστικό που παραπέμπει και στον ανίκητο στρατηγό Αλκιβιάδη, που έκανε μεγάλη καριέρα με μεταγραφές από την Αθήνα στη Σπάρτη και τούμπαλιν και στην Περσία μετά, αιώνες πριν την υπόθεση Μποσμάν και τον  Ρονάλντο που μόνο ο Ζαγόρ τον έκανε να κλάψει, αλλά δεν τα λέτε, δεν τα γράφετε αυτά γιατί είναι ευρωβουλευτής με (μια χαλαρή σχέση) με τη ΝΔ.

Στο προκείμενο όμως: το Άλκης με προφορά με τραβηγμένο λάμδα, κάνει το εύηχο όνομα κάτι σαν την Αλίκη στο Ναυτικό. Σε κακοκαιρία αν μπει θα πρέπει να πλήττονται ταυτόχρονα η Αθήνα, η Σπάρτη και η Βαγδάτη.

–Πρίαμος: πέραν της αντιβασιλικής διάθεσης της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, ο Πρίαμος υπήρξε σεβαστός μεν, εχθρός δε. Αφήστε που θα παραπέμψει στον πριαπισμό, άλλο που αυτός πήρε το όνομα του από τον βασιλιά Πρίαπο, ένα αρχαίο Γκουσγκούνη, και όχι από τον βασιλιά του Ιλίου, των Νέων Λιοσίων δηλαδή.

Στα γυναικεία ονόματα δεν υπάρχει περιορισμός. Όλες μπορούν να μετατραπούν σε επικίνδυνες, κακοκαιρίες και καλοκαιρίες και να μας κάνουν μια χαψιά.

Γι΄αυτό τις λατρεύουμε. Δεν είναι ποτέ προβλέψιμες…