Ο αφηγηματικός τρόπος ερμηνείας, ο πρωτότυπος σε συντακτικό και καθημερινές λέξεις στίχος τον κάνουν κατευθείαν σταρ. Yπάρχει κι η καψούρα στη ζωή ετούτη. Και οι γνήσιοι εκφραστές της θα πουλάνε πάντα. Ειδικά, όταν αυτή τριγυρνά σε αλλουνού τα κατεχόμενα…
Οι γονείς δεν έχουν ηλικία. Κανείς δεν θέλει να παραδεχτεί πως μεγάλωσαν. Κανείς δεν εξοικειώνεται με τη φυσική φθορά. Κι ας τη βλέπει καθημερινά.
Οι μάχιμες μονάδες εκείνο το βράδυ δεν πήγαν πλατεία, όπως ήθελε η λαζοπουλική σουξεδιάρα ατάκα της εποχής, πήγαν πόλεμο
Το μεγάλο κεφάλαιο του ευρωπαϊκού μπάσκετ ήθελε απλά μια ομάδα να του δώσει πολύ χρόνο συμμετοχής. Και τη βρήκε στους Μαβς που πάντα έχουν τους λόγους τους να έχουν λευκό «θεό» στην ομάδα.
Με σύγχρονους όρους ο Παπαδιαμάντης ήταν ένα τεράστιο, απαλλαγμένο από μικρότητες, καλό και “αγαθό” τρολ. Τρολάρισε τους ήρωές του ως το τέλος. Ταυτόχρονα και την εποχή του. Και με τον τρόπο του την εξύψωσε.
Κάνουμε ένα λάθος με την ΕΕ. Συστηματικά αλλά και συστημικά. Θεωρούμε πως έχει δύο μέτρα και δύο σταθμά. Στην πράξη έχει πολλά μέτρα και πολλά σταθμά.
Οι τρεις μάγοι του Τρίτωνα!
Τύπος δήθεν σκληρός, αδυσώπητος, αλλά κατά βάθος τρελός παρτάκιας. Ίσως και λίγο «νούλα». Με την έννοια του άψυχου, του ανθρώπου που δεν παθιάζεται και δεν ασχολείται με κάτι πέρα από τον εαυτό του. Ένα τεράστιο, αδιαπέραστο εγώ, τον οποίο οι λοιποί εννοείται πως οφείλουν να υπηρετούν.
Ας μην μπούμε στη σφαίρα των κινήτρων του ή σε μια ηθικοπλαστική ανάλυση άνευ ουσιαστικού νοήματος.
Ας τον δούμε από τη σκοπιά του «από μηχανής θεού».
το ερώτημα δεν είναι αν οι Ιταλοί θα το πάνε μέχρι τέρμα, αλλά που βάζουν το τέρμα
Το ακόμη πιο δύσκολο ερώτημα είναι τι πράττει το Βατικανό υπογείως
