Η εφτάψυχη Μεταπολίτευση

Το 2015 ήταν η χρονιά που μας έπεισαν πως τα “κακαρώνει” : όσοι είχαν πειστεί πως πάμε για έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ, σώρευαν μακαρόνια και ρύζι και τοματοπολτούς, αλλά και λίγο στάρι για τα κόλλυβα


22 Φεβρουαρίου 2019, 13:15

Το ελληνικό όνειρο!

Ο αφηγηματικός τρόπος ερμηνείας, ο πρωτότυπος σε συντακτικό και καθημερινές λέξεις στίχος τον κάνουν κατευθείαν σταρ. Yπάρχει κι η καψούρα στη ζωή ετούτη. Και οι γνήσιοι εκφραστές της θα πουλάνε πάντα. Ειδικά, όταν αυτή τριγυρνά σε αλλουνού τα κατεχόμενα…


18 Φεβρουαρίου 2019, 23:59

Η κυρία Ντίνα

Οι γονείς δεν έχουν ηλικία. Κανείς δεν θέλει να παραδεχτεί πως μεγάλωσαν. Κανείς δεν εξοικειώνεται με τη φυσική φθορά. Κι ας τη βλέπει καθημερινά.


17 Φεβρουαρίου 2019, 01:01

“Νo ships, no troops, no flags”, no Macedonia

Οι μάχιμες μονάδες εκείνο το βράδυ δεν πήγαν πλατεία, όπως ήθελε η λαζοπουλική σουξεδιάρα ατάκα της εποχής, πήγαν πόλεμο


31 Ιανουαρίου 2019, 01:01

Καλύτερος του Γιάννη ο …Ντόνσιτς;

Το μεγάλο κεφάλαιο του ευρωπαϊκού μπάσκετ ήθελε απλά μια ομάδα να του δώσει πολύ χρόνο συμμετοχής. Και τη βρήκε στους Μαβς που πάντα έχουν τους λόγους τους να έχουν λευκό «θεό» στην ομάδα.


17 Ιανουαρίου 2019, 15:53

Πολύ μποέμ για “κοσμοκαλόγερος”, πρόλαβε να γεράσει με αυτά που πρωταγάπησε

Με σύγχρονους όρους ο Παπαδιαμάντης ήταν ένα τεράστιο, απαλλαγμένο από μικρότητες, καλό και “αγαθό” τρολ. Τρολάρισε τους ήρωές του ως το τέλος. Ταυτόχρονα και την εποχή του. Και με τον τρόπο του την εξύψωσε.


3 Ιανουαρίου 2019, 13:11

Ο ηγέτης που έγινε πλασιέ και τελικά πράκτορας

Τύπος δήθεν σκληρός, αδυσώπητος, αλλά κατά βάθος τρελός παρτάκιας. Ίσως και λίγο «νούλα». Με την έννοια του άψυχου, του ανθρώπου που δεν παθιάζεται και δεν ασχολείται με κάτι πέρα από τον εαυτό του. Ένα τεράστιο, αδιαπέραστο εγώ, τον οποίο οι λοιποί εννοείται πως οφείλουν να υπηρετούν.


19 Οκτωβρίου 2018, 21:38