Δικαιωμένοι με τις προτάσεις για το νέο Ποινικό Κώδικα αισθάνονται οι υβριστές νεκρών.

Για γλωσσικό ατόπημα έπρεπε αναγκαστικά να μιλούν, όσοι στον άπλετο ελεύθερο χρόνο τους κατεβάζουν όλα τα καντήλια, βρίζουν νεκρούς από χόμπι στην αρχή, τώρα από συνήθεια.

Ο αρχηγός του Κινήματος “δεν βρίζω ζωντανούς, μόνο νεκρούς” δηλώνει πως ποτέ δεν έλαβε ούτε καν ένα εξώδικο από τους θιγόμενους, γεγονός που αποδεικνύει και την ανυπαρξία μεταθανάτιας ζωής.

Διότι συνεχίζει αν βρίσκονταν έστω σε μια άλλη διάσταση, στον Παράδεισο (Αμαρουσίου) ή κάπου αλλού εν τόπω φωτεινώ, εν τόπω χλοερώ, εν τόπω αναψύξεως, θα είχαν βρει τρόπο να εκφράσουν τη δυσαρέσκειά τους, έστω προγενέστερα εκ των υστέρων, τώρα ειδικά που Ρώσοι επιστήμονες κατάφεραν να γυρίσουν το χρόνο πίσω.

Το Κίνημα μπαίνει σε μια νέα πιο παραγωγική φάση και με την ψήφιση των αλλαγών στον Νέο Ποινικό Κώδικα, θα παρακολουθεί ποιοι βρίσκονται στα Νοσοκομεία σε κακή κατάσταση, ώστε να είναι προετοιμασμένο άμεσα να ξεράσει τη χολή του πάνω στο νεκρό, στα μέλη ή στην τέφρα αυτού.

Παράλληλα βγαίνουν από τη λάσπη των γουρουνιών, όπως άδικα τους κατηγορούν και πλέον θα απολαμβάνουν το μπανάκι τους στην ανοικτή θάλασσα ή σε ιδιωτικές κολυμβητικές δεξαμενές.

Βγαίνουν στον αφρό, με λίγα λόγια.

Τέλος, το Κίνημα μελετά και τις λοιπές προτάσεις των αλλαγών, ώστε να προσαρμοστεί τάχιστα και κυρίως προσοδοφόρα: “η υπηρεσία στον εχθρό” ακούγεται πολύ καλή για παράδειγμα…