Εκτός από ηθικό το πλεονέκτημα είναι και χριστιανικό: άνοιξαν τα Βαγγέλια.

Και να μην πιστεύεις στη θρησκεία, άμα πέσεις πάνω στην ανάγνωση του Ευαγγελίου, σηκώνεσαι όρθιος από σεβασμό.

Διότι σου λέει, άσε να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο, να έχουμε καλύψει και την περίπτωση να υπάρχει κι άλλος (εκτός από τον Ζιοβάνι) Θεός.

Φτάνει να πιστεύεις στην ομάδα, που έχει ανέκαθεν διακριτούς ρόλους.

Διότι άλλο να μιλάς στον ηγέτη ,άλλο στον εργάτη  (πολέμα σου πίνουνε το αίμα)

Και τότε αρχίζουν τα θαύματα: αντί για ψάρια και κρασί, μια συχνότητα τηλεοπτπική.

Και έργα πολλά, με λογισμούς & προϋπολογισμούς δυνατούς, ικανούς να φτιάξουν το Ναό του Σολομώντα.

Και οι μονές στο παιχνίδι: της καλής γριάς, της καλογριάς, της καλογρέζας, της καλογρίτσας.

Γιατί όπως λέει και το αρχαίο λατινικό ρητό: μονά-ζυγά, μονόζυγα.

Αντί για Ιούδες, τόσοι και τόσοι παρατρεχάμενοι, έτοιμοι να αλλάξουν πλευρά, αναλόγως της φοράς του ανέμου.

Αντί για Πόντιους Πιλάτους, φτάσαμε στο σημείο εκείνο που να μη μπορεί κανείς να νίψει τας χείρας του, έστω συμβολικά.

Και ο Πέτρος που πρόδωσε πριν ο κόκκορας λαλήσει (που σημαίνει να τρελαθεί, να μην ξέρει τι κάνει) θα γίνει ο καλύτερος Απόστολος στην έδρα της Εσπερίας, στις …χαμοκέλες των Βρυξελλών.

Αλλά τα μυστικά του λιμανιού είναι ατέλειωτα, γιατί υπάρχουν και τα απόκρυφα Ευαγγέλια.

Άμα βγουν κι αυτά, θα μείνουν άλαλα τα χείλη των ασεβών.

Προς το παρόν, με το κατά Ιωάννη θα πορευτούμε, ίσως παίξει και λίγο το κατά Μάρκον.

Οι καραβοκύρηδες πάλι, άτομα που συνηθίζουν να παίρνουν καθημερινά τρελά ρίσκα, έχουν και ένα συνήθειο, ένα γούρι θα λέγαμε: να μην ανοίγουν όλα τα χαρτιά τους από την αρχή.

Κι όποιος νομίζει πως μπλοφάρουν, θα πληρώσει για να το μάθει.

Γιατί εκτός από το πλεονέκτημα, υπάρχει και το πλεόνασμα: συναισθημάτων δυνατών και πρωτόγνωρων.

Τουλάχιστον 3%, που θέλει φάγωμα.

Κι είναι αυτές οι όμορφες περιστάσεις, οι ευνοϊκές καταστάσεις, που βάζουν τους αθώους στην πρίζα και τους ωθούν να αποδείξουν πως δεν είναι λαμπατέρ, αλλά ούτε και μπαλαντέρ, δια πάσα νόσο και ακυβερνησία.