O μαύρος χρυσός μπορεί να ζεσταίνει οικονομίες, αλλά και να τις παγώνει ενίοτε με την ίδια ευκολία αλλά αντίστροφα αποτελέσματα!

Τι είναι άλλωστε οι κρίσεις;

Αποτελέσματα κάποιων καταστάσεων που ξεφεύγουν ενώ κάποιοι νομίζουν ότι τις ελέγχουν!

Γιατί κάποια στιγμή πολλοί Δαυίδ μαζί μπορούν και να κερδίσουν τον Γολιάθ!

Κάπως έτσι  ιστορικά έχουν προκύψει οι πετρελαϊκές κρίσεις με κορυφαία αυτή του 1973 που χαρακτηρίσθηκε με οικονομικό αποτέλεσμα μόνιμο ανάλογο του κραχ του 1929!

Άλλωστε μετά τον πόλεμο η ανάπτυξη ήταν αλματώδης και η Αμερικανική ατμομηχανή-οικονομία κατανάλωνε περισσότερο από όσο πλέον παρήγαγε και δεν είχε ανάγκη κανέναν…

Έτσι λοιπόν ξεκινάνε , τον Οκτώβριο του 1973 τα πυροτεχνήματα!

Ο Οργανισμός Αραβικών Πετρελαιοπαραγωγών Χωρών ξέρει πως κατέχει το υπερόπλο σε αφθονία και ο μεγαλύτερος πελάτης (ΗΠΑ) είναι ευάλωτος: κλείνουν τις κάνουλες στον Καναδά, την Ιαπωνία, την Ολλανδία, τη Μεγάλη Βρετανία και τις ΗΠΑ, ως απάντηση στην αμερικανική ανάμειξη στον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ, στο πλευρό του Ισραήλ. Το εμπάργκο των αραβικών κρατών οδηγεί σε έκρηξη της τιμής του πετρελαίου από 3$ σε σχεδόν 12$ το βαρέλι. Και εγένετο ψύχος!

Ο πληθωρισμός στα ύψη, δραματική μείωση παραγωγής  προϊόντων με πρώτη ύλη το πετρέλαιο (πλαστικά κτλ) ανεργία, αφού ολόκληρα εργοστάσια αναστέλλουν την παραγωγή ή κλείνουν. Στις αγορές οι ελλείψεις δημιουργούν χάος!

Τα ζόρια οδηγούν σεδιαπραγματεύσεις.

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ρίτσαρντ Νίξον, και ο Υπουργός Οικονομικών, Χένρι Κίσσινγκερ μπαίνουν σε διαπραγματεύσεις με την Αίγυπτο, τη Συρία και το Ισραήλ, με σκοπό την υποχώρηση του τελευταίου από το Σινά και τα Υψίπεδα του Γκολάν. Οι διπλωματικές κινήσεις των ΗΠΑ πείθουν τις αραβικές χώρες να τερματίσουν το εμπάργκο το Μάρτιο του 1974.

Οι Πλεονασματικές Δυτικές οικονομίες έγιναν εν μια νυκτί ελλειμματικές….

Όμως κάθε κρίση έχει τη δική της ιστορία. Ο ρόλος της είναι αυτός: να ανατρέχεις για να μην επαναλαμβάνεις τα ίδια λάθη.

Πάντα υπάρχει μια Κερκόπορτα, ακόμη και στα πιο ισχυρά φρούρια: όταν βρεθεί και ανοίξει γίνεται ό,τι έγινε το 1929, το 1973, το 1979, το 2008.

Οι οικονομίες έφτασαν στα πρόθυρα κατάρρευσης, τά Αραβικά κράτη με την πτώση κατανάλωσης έχασαν τά κέρδη πού είχαν πρίν την κρίση…. αλλά όμως υπήρξαν παράπλευρα οφέλη στα οποία δε δόθηκε ή ανάλογη βαρύτητα!

Μέχρι τo 1973 οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα αυξάνονταν με ρυθμό 4.7% ετησίως μετά…0,4% ετησίως… και στην Ευρώπη αντίστοιχα παρόλη την αύξηση πληθυσμών καί εισοδημάτων!

Οι Κυβερνήσεις έψαξαν από τότε τους τρόπους για να μην εξαρτώνται απόλυτα από το πετρέλαιο.

Στην κρίση του 1973 οφείλεται η χρηματοδότηση και ανάπτυξη των ΑΠΕ.

Τα νούμερα λένε πάντα την αλήθεια και ίσως τελικά…. κάθε κρίση πού φαντάζει καταστροφική νά είναι ευλογία αφού ακόμη δεν έχουμε βρει άλλο πλανήτη για να ζήσουμε.