Παρά τους εκατοντάδες καθημερινούς θανάτους, τις ΜΕΘ να ξεχειλίζουν και τα χιλιάδες κρούσματα, όλα τα Μέσα διαγκωνίζονται στο ποιος θα γράψει τα περισσότερα άρθρα για την άρση του lockdown.

Θα ανοίξουν τα μαγαζιά πριν τις γιορτές, να ανοίξουν με ραντεβού και κλικ εγουέι μας λένε, μετά τα Φώτα τα σχολεία, τα Δημοτικά 7/12, τα Γυμνάσια βλέπουμε, η εστίαση θέλει ένα άνοιγμα, έχουν δίκιο οι άνθρωποι, γύρω γύρω όλοι και στη μέση οι λοιμωξιολόγοι.

Πουλάνε ελπίδα σε ένα κουρασμένο λαό;

Σερβίρουν παραμύθα, ντόρος να γίνεται;

Υποκύπτουν στην ευκολία της διασποράς φημών;

Στοχεύουν στις μανούλες που με τόσες βδομάδες τα καμάρια τους στο σπίτι αναζητούν ψυχολόγο;

Ζητιάνοι των κλικς, της τηλεθέασης και της αναγνωσιμότητας, αδυνατούν να αντιληφθούν την κρισιμότητα της κατάστασης, σίγουρα της χειρότερης στην Ευρώπη τουλάχιστον, τα τελευταία εβδομήντα χρόνια.

To απαγορευτικό θα λήξει όταν το πει το “Λιμενικό”.

Όλα τα υπόλοιπα είναι να είχαμε να λέγαμε.

“Θα λογαριαστούμε μετά”, λένε κάποιοι.

Οι περισσότεροι όμως έχουμε βγάλει τα συμπεράσματά μας. Και είναι οριστικά. Για ολόκληρους Θεσμούς, για τα κόμματα, αλλά κυρίως για την 4η εξουσία.

Και δε σκοπεύουμε να ξεχάσουμε, όταν με το καλό όλος αυτός ο εφιάλτης τελειώσει.

Η ελαφρότητα στους καλούς καιρούς έχει και τη γοητεία της.

Με μια πανδημία κάτω από τη μύτη μας είναι πολύ χειρότερη από λάθος, είναι μαζικό έγκλημα.