Μετά τις συνταρακτικές αποκαλύψεις από αθλήτριες στο χώρο του αθλητισμού για βιασμούς, ακολούθησαν πλήθος δομημένων καταγγελιών στο χώρο του ελληνικού θεάτρου. Ίσως ούτε η Σοφία Μπεκατώρου δε θα μπορούσε να φανταστεί το μέγεθος του αποστήματος σε όλους τους χώρους και ιδιαίτερα τους λαμπερούς.

Διότι είναι εκεί που οι επιτήδειοι παίζουν με τα όνειρα νέων παιδιών και απαιτούν το “αντίτιμο”. Συμβαίνουν πάντα και παντού θα πουν οι κυνικοί, όμως η ιστορία έχει πολλές ακόμη αποκαλύψεις, επιμένουν οι φήμες. Και η παραίτηση του καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού, μόνο κεραυνός εν αιθρία δεν υπήρξε.

Η ουσία είναι όμως τι θα συμβεί στο μέλλον. Ήταν μεμονωμένα αυτά τα πολλά περιστατικά που έχουν καταγγελθεί ή απλά η κορυφή του παγόβουνου;

Οι αστέρες του ελληνικού θεάτρου που καταγγέλθηκαν με τα μελανότερα χρώματα θα ανεβάσουν παραστάσεις τα επόμενα χρόνια ή θα συνταξιοδοτηθούν (όχι και τόσο) πρόωρα;

Θα δώσει -το ευάριθμο πλην φανατικό- θεατρόφιλο κοινό τα ωραία του λεφτά για να απολαύσει τις υποκριτικές ικανότητες ανθρώπων που έχουν τόσο βεβαρυμένο παρελθόν;

Τις απαντήσεις θα τις δώσουν τα δικαστήρια και μόνο αυτά και να πέσουν οι τόνοι, λένε οι βαρώνοι του ελληνικού θεάτρου, προφανώς ανησυχώντας για το συνολικό προϊόν του ελληνικού θεάτρου.

Τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Τις απαντήσεις θα δώσει μεσοπρόθεσμα η ζωή, το κοινό με τις επιλογές του, αλλά άμεσα και η Πολιτεία με τις επιλογές της στο πρώτο θέατρο της χώρας.

Από τη στιγμή που έγινε και επίσημη η παραίτηση Λιγνάδη, ένα όνομα κυκλοφορεί ως επικρατέστερο για τη νέα μέρα στο Εθνικό: Δημήτρης Τάρλοου. Στα 55 του ο ηθοποιός, μεταφραστής και σκηνοθέτης, καθώς και Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Θεάτρου ΠΟΡΕΙΑ στην Αθήνα, παιδί του Εθνικού από το οποίο αποφοίτησε το 1986, μοιάζει ιδανική επιλογή. Και όχι για το όνομα βαρύ σαν ιστορία που φέρει (εγγονός του ανεπανάληπτου Μ. Καραγάτση) αλλά για τα όσα αθόρυβα και χωρίς φανφάρες έχει προσφέρει στο χώρο.

Φτάνει οι ιθύνοντες και όσοι παίρνουν τις αποφάσεις να ζυγίσουν καλά τα δεδομένα και να προσπαθήσουν στο βαθμό που τους αναλογεί να εξυγιάνουν το χώρο: Θέατρο θα εξακολουθήσει να υπάρχει: ενδεχομένως απαλλαγμένο όχι μόνο από συγκεκριμένα τοξικά άτομα, αλλά κυρίως μακριά από τις νοοτροπίες που το μικραίνουν, που το ευτελίζουν, που το κάνουν σκουπίδι.

Όσο για όσους θεωρούν σκόπιμο να υπερασπιστούν τους φίλους τους, τώρα που είναι άγρια στριμωγμένοι και πανταχόθεν κραγμένοι, να πούμε πως δεν είναι η κατάλληλη στιγμή. Στα Δικαστήρια θα έχουν προφανώς την ευκαιρία να πουν τις απόψεις τους για το αδαμάντινο χαρακτήρα των θυτών και για τη τεράστια προσφορά τους στον πολιτισμό

Διότι είναι φορές που η mainstream άποψη δεν είναι απλά η πολιτικά ορθή, είναι η μόνη επιλογή: απόλυτος σεβασμός στα θύματα, ως ελάχιστο δείγμα αλληλεγγύης στα όσα πέρασαν.

Ηθοποιός (θα εξακολουθήσει να) σημαίνει φως. Και ίσως η επόμενη μέρα του ελληνικού θεάτρου να είναι λαμπρή, έχοντας αποτινάξει από πάνω της τις σκιές, την καμαρίλα, το προοδευτικό και κάθε είδους φασισμό των “ιερών τεράτων”.