Μιας και η εισβολή των Ρώσων στην Ουκρανία, εξελίσσεται σε μια μακροχρόνια κατάσταση πολέμου, που είναι αμφίβολο αν είχαν προβλέψει στο Κρεμλίνο, οι Ρώσοι αντιδρούν προειδοποιώντας τις ΗΠΑ να σταματήσουν να στέλνουν πολεμικό υλικό στους Ουκρανούς.

Τέλος στον proxy war των ΗΠΑ δηλαδή επιχειρεί ο Πούτιν, με αμφίβολα όμως αποτελέσματα.

Διότι έχουν καταλάβει το εξής απλό: όπως τη δεκαετία του ΄80, οι Μουτζαχεντίν στο Αφγανιστάν πολέμησαν τους Σοβιετικούς με τα δυτικά όπλα, που έρρεαν διαρκώς, κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στην Ουκρανία.

Η βύθιση της ναυαρχίδας του ρωσικού στόλου στον Εύξεινο Πόντο έδειξε αφενός τη δύναμη των Ουκρανών να επιφέρουν καίρια πλήγματα και να μην αναλώνονται σε ανταρτοπόλεμο ιδίως μέσα στις πόλεις.

Έδειξαν όμως παράλληλα πως η αρκούδα έχει τρωτά σημεία, δεν είναι πανίσχυρη, δεν είναι ακατάβλητη.

Ιδίως από τη στιγμή που η Ουκρανία δείχνει έτοιμη να πολεμήσει για πολλές εβδομάδες, για πολλούς μήνες ακόμη.

Όλοι συμφωνούν πως  η προπαγάνδα εκατέρωθεν έχει χτυπήσει ταβάνι, το ζητούμενο είναι η ψύχραιμη αξιολόγηση όσων συμβαίνουν. Και όταν είσαι σε κατάσταση πολέμου, η ψυχραιμία είναι κάτι πολύ σχετικό.

Την οποία όμως ψυχραιμία κι αντικειμενική θεώρηση της πραγματικότητας έχουν οι δυτικές υπηρεσίες και οι δυτικοί στρατοί, μιας και έχουν την πολυτέλεια να πολεμούν δια αντιπροσώπων.

Ο Βλάντιμιρ Πούτιν μπορεί να έχει κάνει στρατηγικά και τακτικά λάθη σε ένα πόλεμο, του οποίου κανείς δε βλέπει τη λήξη του σύντομα.

Θα έχει τη δύναμη αλλά και τη σοφία να σταματήσει τις συρράξεις;

Να βρει έναν έντιμο συμβιβασμό;

Αυτό είναι το μόνο ζητούμενο.

Ας λάβουμε υπόψη μας πως οι θηριωδίες, τα εγκλήματα κατά αμάχων, έχουν κάνει ακόμη και τους ουδέτερους να φρίξουν.

Να βάλει τέλος σε ένα πόλεμο που διάλεξε και όλα δείχνουν πως δεν τον καθοδηγεί, πως έχει χάσει την πρωτοβουλία των κινήσεων, που θα ισοδυναμεί στο τέλος με ήττα ακόμη κι αν κερδίσει σημαντικά εδάφη.

Υπάρχει η πιθανότητα να μπει ένα τέλος καθώς ο Πούτιν δεν θέλει να μιμηθεί τους ηγέτες της ΕΣΣΔ στα ΄80ς. Όπως έχει και ο ίδιος πει περισσότερες από μία φορές σε μια φράση από τη δεκαετία του ’90 που έγινε δημοφιλής από τον τότε ισχυρό άνδρα, Alexander Lebed: «όποιος δεν λυπάται για την καταστροφή της Σοβιετικής Ένωσης, δεν έχει καρδιά. Όποιος θέλει να την ανασυστήσει δεν έχει μυαλό».