Κάποτε είχε πει για τον εαυτό του πως είναι ο Special One. Ο καλύτερος όλων.

Τα μέσα τον αποθέωσαν, αλλά του τη φύλαγαν στη γωνία.

Όταν αποτύγχανε του θύμιζαν όλα τα λάθη του.

Κι αυτός ατάραχος, παίζοντας ένα ιδιαίτερο επικοινωνιακό παιχνίδι τους τρολάριζε.

Πράγματι μετά την Πόρτο, όπου πήγε διαχειρίστηκε τεράστια μπάτζετ.  Στην Πόρτο παρουσίασε μια ομάδα που πήρε Κύπελλο ΟΥΕΦΑ και Τσάμπιονς Λιγκ μέσα σε μια διετία. Τότε άρχισε η απογείωση.

Το 2010 θα ξαναπάρει το Τσου-Λου με την Ίντερ και το 2017 το Γιουρόπα με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. 5 χρόνια ήταν αρκετά για να μείνει εκτός ευρωπαϊκών τίτλων, ο Ζοζέ. Ο χθεσινός τελικός μεταξύ της Ρόμα και της Φέγιενορντ ήταν περίπου προδιαγεγραμμένος. Δεν θα τον έχανε ο Μουρίνιο.

5 στα 5 σε τελικούς!

Αυτό είναι πιο σπάνιο από τα Κύπελλα με 4 ομάδες, ρεκόρ δικό του μόνο.

Έβαλε και γκολ πρώτος, ο κίπερ του έκανε δύο μεγάλες αποκρούσεις στις αρχές του β΄ ημιχρόνου, βοήθησαν και τα δοκάρια την έβγαλε καθαρή.

Γέμισε το κέντρο, πήρε την πρωτοβουλία και μετά ήταν πιο κοντά στο 2-0 παρά στο 1-1. ΤΟ ματς θα κυλήσει χωρίς άλλο γκολ με τον Ζοζέ, να δηλώνει: “οι τελικοί δεν είναι για να τους παίζεις, αλλά να τους κερδίζεις”.

Το ταπεινό Conference πήρε αλλά θα το φλεξάρει μέχρι τέλους. Πρώτος ευρωπαϊκός τίτλος για την Ρόμα.

Το ότι δεν πήρε κούπα ευρωπαϊκή με την Τσέλσι ή με τη Ρεάλ που πήγε ενδιάμεσα στις δύο θητείες του στην πρώην ομάδα του Αμπράμοβιτς, ποιος το θυμάται;

Οι ειδήμονες λένε πως το ποδόσφαιρο που διδάσκει έχει ξεπεραστεί την εποχή του Κλοπ , του Πεπ, ακόμη και του Ποτσετίνο.

Δεν έχει καν την προσαρμοστικότητα και το τρομερό κοουτσάρισμα του Ανσελότι, αν και είναι από αυτούς που παρεμβαίνουν έντονα και με κάθε μέσο στο ματς, δεν περιμένουν να δουλέψει το “πλάνο”.

Είναι όμως ξεχωριστός. Είναι κυρίως διαφορετικός.

Και απολαμβάνει τη στιγμή του.

Το κράξιμο θα επανέλθει στην πρώτη αποτυχία. Οι ειρωνείες για το “σύστημα πούλμαν στην άμυνα” ομοίως. Αυτή όμως είναι η μοίρα των προπονητών.

Και η γριά αλεπού το ξέρει καλά, μετά από τόσα χρόνια στους πάγκους.

Κι αν δεχτούμε έστω πως δεν είναι ο Special One, δεν παύει να είναι ένας προπονητής με τεράστια επιρροή στο ποδόσφαιρο.

Εδώ που τα λέμε δεν τα πήγε άσχημα ο μεταφραστής του Μπόμπι Ρόμπσον και του Φαν Γκάαλ.

Διένυσε μια μεγάλη απόσταση, κάπου ξέφυγε καβαλώντας ένα καλάμι στο μέγεθος της ακτογραμμής της Πορτογαλίας στον Ατλαντικό, αλλά παραμένει ιδιαίτερος, αποκλείεται να τον μπερδέψεις με άλλον, ακόμη κι αν δε θυμάσαι τη θητεία του στην Τότεναμ…