Φορώντας μια παραδοσιακή στολή με μαύρα φτερά, ενθρονίστηκε το Σάββατο στη Νότια Αφρική ο νέος βασιλιάς των Ζουλού. Πλήθος κόσμου είχε συγκεντρωθεί για να επευφημήσει τον 47χρονο Μισουζούλου, ο οποίος διαδέχεται τον πατέρα του Γκούντγουιλ Ζουελιτίνι που πέθανε πέρυσι ύστερα από 50 χρόνια στον θρόνο.

Μπορεί ο βασιλιάς των Ζουλού να μην έχει εκτελεστική εξουσία, όμως ασκεί ισχυρή επιρροή στα περισσότερα από 11 εκατομμύρια μέλη της μεγαλύτερης εθνότητας της Νοτίου Αφρικής. Ακολουθώντας πιστά το τελετουργικό, ο Μισουζούλου σκότωσε ένα λιοντάρι λίγες ημέρες πριν από την τελετή στέψης.

Χιλιάδες Ζουλού, ντυμένοι με δέρματα ζώων χόρεψαν πολεμικούς χορούς, υποδεχόμενοι τον νέο βασιλιά.

Δεκάδες αγελάδες θανατώθηκαν για τους πολυπληθείς καλεσμένους, μεταξύ των οποίων αντιπροσωπείες φυλών από γειτονικές χώρες που έφεραν δώρα στον νέο ηγέτη των Ζουλού.

Ημιάγριοι θα πείτε σκοτώνουν ζώα για μια τελετή ενθρόνισης.

Κανείς όμως από τους Ζουλού δεν κυνήγησε, απείλησε και χτύπησε επισκέπτες, για μια προσπέραση, κανείς βουλευτής των Ζουλού δεν απείλησε αστυνομικούς με δυσμενή μετάθεση όταν έκαναν τη δουλειά τους, πιάνοντας τον να κάνει τον Σουμάχερ στον ΒΟΑΚ, κανείς Ζουλού για κανένα λόγο δεν παρακολούθησε άλλους Ζουλού.

Και τι σχέση έχουμε εμείς οι Ευρωπαίοι με τους Ζουλού;

Το δικό μας έθνος επεκτείνεται σε δύο κράτη και το ξαναέμαθαν καλά όλοι τώρα που ακούστηκε ο ίδιος εθνικός ύμνος στην αίθουσα γυμναστικής για τον Πετρούνια και τον Γεωργίου.

Ένα έθνος, δύο κράτη, ένας Πετρούνιας, ένας Τεντόγλου, μια Αντιγόνη Ντρισμπιώτη, μια Ελίνα Τζένγκο και η αειθαλής Κατερίνα Στεφανίδη κάνουν αυτόν τον Αύγουστο χαμογελαστό, για μια Ελλάδα που προσπαθεί, ονειρεύεται και καμιά φορά πετυχαίνει.

Γιατί η δύναμη του ελληνισμού ήταν πάντα η αφομοίωση και άλλων φυλών, πολιτισμών και άλλων ανθρώπων, όσων θέλουν να ζήσουν και να επιδιώξουν να ευτυχίσουν εδώ, η συσσωμάτωση που έλεγαν διακόσια χρόνια πριν.

Γιατί κάποιοι δε βαρέθηκαν χρόνια τώρα να μιλούν για την ελληνικότητα των Antetokounbros που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν εδώ και ήταν πάντα θετικοί, όπως; είναι και χιλιάδες παιδιά σαν αυτούς, παιδιά της διπλανής πόρτας, που κάνουν καθημερινές; δουλειές, χωρίς; να είναι σταρς.

Τα #not my national team είναι για τα θηρία των Ζουλού, χωρίς να θέλουμε να προσβάλουμε τον λέοντα που περήφανος έπεσε από το χέρι του βασιλιά Μισουζούλου.

Παρεμπιπτόντως ο ηγέτης των Ζουλού έχει υπό την εποπτεία του μια έκταση σχεδόν 30.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων -σχεδόν όσο το ένα τέταρτο της Ελλάδας, από την οποία μπορεί να εισπράττει ενοίκια.

Και όχι δεν τη λένε Μισουζουλούπολη.

Ενώ οι στα ένστικτα μισοί Ζουλού οι δικοί μας ετοιμάζονται την Παρασκευή να κατασπαράξουν λεκτικά και πολιτικά τους αντιπάλους τους.

Το καλό είναι πως δε θα χρειαστεί να σφάξουμε καμία αγελάδα.

Με το μπαμπάκι θα αλληλοσφαχτούν οι ιερές πολιτικές μας αγελάδες.

Ούτε η βροχή θα μας σώσει. Γιατί μην ξεχνάτε, “του καλοκαιριού βροχή, κατάρα του χειμώνα”.