Χτυπημένος από μια σπανιότατη μορφή καρκίνου, ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης έφυγε λίγο πριν κλείσει τα 43 του χρόνια.

Τα εντυπωσιακά σωματικά του προσόντα τον έκαναν να ξεχωρίσει γρήγορα.

Ήταν τυχερό το ελληνικό Tae Kwon Do, που ο Αλέξανδρος δεν προτίμησε το πολύ πιο δημοφιλές μπάσκετ.

Με ύψος 2,01 ήταν ένας πραγματικός κολοσσός. Με πλήθος διακρίσεων. Αν ήταν λίγο τυχερός, θα είχε φέρει 3 χρυσά Ολυμπιακά Μετάλλια, παίζοντας στην ανοικτή κατηγορία των +80 κιλών.

Στο Σίδνεϊ θα σπάσει το πόδι του, δε θα τα παρατήσει και θα επιστρέψει μετά από δύο χρόνια. Στον τελικό θα τον σταματήσει ο Κορεάτης, ενώ το 2008 στο Πεκίνο θα είναι και πάλι αργυρός Ολυμπιονίκης.

Πέρα από το τεράστιο αποτύπωμα που αφήνει ως ο κορυφαίος αθλητής των ελληνικών πολεμικών τεχνών, ο Αλέξανδρος ασχολήθηκε με το ίδιο μεράκι και με κοινά, αφήνοντας και εκεί το χνάρι του.

Θα παραμείνει ένα αιώνιο παράδειγμα μαχητή, απέναντι στις αναποδιές και στις κακοτυχίες.

Ένα πρότυπο πρωταθλητή, για κάθε νέο παιδί που δοκιμάζει τις δυνάμεις του στις πολεμικές τέχνες.

Θα τον θυμόμαστε δαφνοστεφανωμένο, όπως αρμόζει στην πορεία του.