Μια μεγάλη, μια ιστορική πρόκριση για την Εθνική στο Βέλγιο. Αν δεν πήγαινε στο Παγκόσμιο, θα έχανε και τους Ολυμπιακούς του 2024, οπότε θα ξαναμιλάγαμε για μεγάλη διοργάνωση το 2025.

Θα εξαφανιζόταν από το χάρτη για μια διετία και τότε θα ήταν μια άλλη ομάδα, μιας και πολλοί από την τωρινή βασική ομάδα δεν θα έπαιζαν πια για την Εθνική, λόγω ηλικίας.

Όμως, σε ένα παιχνίδι για γερά νεύρα η Εθνική πήρε τη νίκη με πρωτεργάτη το Λάρρυ, που έδωσε πνοή, αμυνάρες, τέσσερα κρίσιμα τρίποντα. Το κυριότερο που θύμισε Γιαννάκη πέρα από το ασίγαστο πάθος και την ενέργεια: όποτε έκανε λάθος στην επίθεση, έβγαζε αμυνάρες. Πήρε το ματς στην τελευταία, κερδίζοντας επιθετικό φάουλ με 1,8 δευτ, για το τέλος.

Ο Δράκος σίγουρα θα γέλασε ικανοποιημένος με την εξέλιξη και θα κατάλαβε πως επιτέλους βρήκε διάδοχο. Και μην πει κανείς πως ο Γιαννάκης ήταν άσος. Απλά έπαιζε πλέι μέικερ για να παίζει ο Νικ «δυάρι».

Όλα τα παιδιά ήταν συγκινητικά, με ελάχιστη προετοιμασία για τα λεγόμενα παράθυρα, που παίζεινα είναι και η μεγαλύτερη πατάτα στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Καλάθης, Παπανικολάου ήταν βράχοι και φάροιτης εμπειρίας που χρειαζόταν απόψε, ο Λούντζης που έβαλε ένα μεγάλο τρίποντο ήταν επίσης καθοριστικός, Τσαλμπόυρης και Καλαϊτζάκης τα έδωσαν όλα.

Το Παγκόσμιο Κύπελλο στην Ασία, περιμένει την επίσημη αγαπημένη το 2023.

Η πρόκριση πανηγυρίστηκε έξαλλα από όλη την αποστολή, αλλά και τους Έλληνες φιλάθλους.