Αν κάτι μας απέδειξε ο Άβιλα, για αυτό και το θεώρημα (μην προδικάζεις το αποτέλεσμα ούτε στο 98 λέγεται) θα πάρει το όνομα του είναι πως όλα γίνονται στις καθυστερήσεις.

Παίζεται το ματς , βρίσκεται στις καθυστερήσεις των καθυστερήσεων, μια ανύποπτη φάση, μια μπαλιά που πάει προς τον ασβέστη και όλοι κοιτάνε τον ξένο κόρακα πότε θα σφυρίξει τη λήξη.

Και αίφνης αλλάζει το σύμπαν. Το πέναλτυ γίνεται πολιτική κρίση, είναι η πολιτική κρίση είναι το πέναλτυ των επιλογών μας άραγε , ποιος είδε τον Πρόεδρο και δεν τον φοβήθηκε, μακελειό, αίμα, δάκρυα κι ιδρώτας.

Κάπως έτσι μπορεί να εξελιχθούν και οι εκλογές. Πάει χαλαρά ο Κυριάκος με ύφος σας έχω 1-0 από τα αποδυτήρια και γίνεται μια αναμπουμπούλα, μια γιόμα, μια στραβή και το αποτέλεσμα της πρώτης κάλπης είναι περίπου Χ, ή ήττα που μπορεί να καλύψει ο ΣΥΡΙΖΑ αν φτάσει το μάξιμουμ της απόδοσης του, θα μας ενημερώσουν οι εκλογολόγοι.

Αν δείξει κυβερνησιμότητα, θα προστρέξουν κι άλλες μάζες ψηφοφόρων (ιδίως από το ΠΑΣΟΚ) προς αυτόν.

Στη ΝΔ υπάρχει μια υπόγεια γκρίνια, μια φάση «τίποτα δε μας πάει, ενώ παίζουμε καλά», μια γκαντεμιά, μια κατάσταση ανάδρομου Άδωνι, που τον έχουν φάει οι δρόμοι, να τρέχει σε όλα τ τα σούπερ να επιβλέπει το καλάθι πως είναι όλο και πιο φθηνό.

Με λίγα λόγια, αν οι εκλογές γίνουν στο τέλος της τετραετίας, δηλαδή το λιγότερο σε ένα εξάμηνο από τώρα, υπάρχει επαρκής χρόνος για ανατροπές.

Ίσως για αυτό οι θιασώτες της κάλπης τον Ιανουάριο να πολλαπλασιάζονται μυστηριωδώς τις τελευταίες ημέρες.

Ευτυχώς κράτησε το Ουισκόνσιν και οι απανταχού ρεπουμπλικανοί πήραν μια ανάσα.

Γιατί αν είναι επιχείρημα η μάρκα του αμάνικου μπουφάν του Τσίπρα, τότε παιδιά υπάρχει μεγάλο πρόβλημα στη ΝΔ.

Φανερώνει ένδεια επιχειρημάτων, άσε που τα Gant επί ΠΑΣΟΚ τα χαρίζαμε στα παιδιά που μάζευαν τις ελιές για πάρτη μας.