Η Σύλβια Αποστολίδου- Ιωαννίδου υπήρξε κόρη ευκατάστατης οικογένειας της Αθήνας, αποφοίτησε από το Αρσάκειο.

Έφυγε πρόπερσι στα 97 της στην επέτειο του κορυφαίου σαμποτάζ στην Πατησίων και Γλάδστωνος.

Η επίσκεψη αξιωματικού των Βρετανών στο σπίτι της οικογένειάς της, για να τους ενημερώσει για την τύχη της αδελφής της- που εργαζόταν στη βρετανική πρεσβεία και είχε φυγαδευτεί στην Αίγυπτο- οδήγησε στη σύνδεσή της με τη Force 133, τη βρετανική μονάδα δολιοφθορών, με την κωδική ονομασία «Πατ», όπως είχε αφηγηθεί η ίδια στην εφημερίδα «Καθημερινή».

Το διαμέρισμα όπου διέμενε στην οδό Ακαδημίας- όπου ήταν το οδοντιατρείο του πατριού της- έγινε καταφύγιο Βρετανών. Με την πάροδο του χρόνου έγινε επικεφαλής της Force 133 στην Αττική, αναλαμβάνοντας μεταξύ άλλων την παραλαβή όπλων και πυρομαχικών που έρχονταν από το βουνό και τη διανομή τους στις οργανώσεις.

Έλαβε και η ίδια έναν βαθμό επιχειρησιακής εκπαίδευσης και έμαθε τη χρήση ωρολογιακών μηχανισμών για βόμβες.

Συνδέθηκε ιδιαίτερα με τον Νεοζηλανδό μηχανικό Τομ Μπαρνς, αρχιτέκτονα της ανατίναξης της γέφυρας του Γοργοποτάμου. «Είχαμε πολύ στενή συνεργασία αλλά μη φανταστείς κάτι άλλο», είχε πει στην «Καθημερινή». «“Είμαι αρραβωνιασμένος”, μου είχε πει. “Κι εγώ”, απάντησα. Ήμουν ήδη με τον Παύλο», είχε δηλώσει αναφερόμενη στον μέλλοντα σύζυγό της Παύλο Ιωαννίδη, αντιστασιακό, πιλότο της RAF και μετέπειτα στενό συνεργάτη του Αριστοτέλη Ωνάση.

Οι κατοχικές δυνάμεις έμαθαν για την ύπαρξη μιας νεαρής κατασκόπου με το όνομα «Πατ», χωρίς να ξέρουν την ταυτότητά της. Ενημερωμένη από τον αρχηγό της Αστυνομίας Άγγελο Έβερτ επιχείρησε να διαφύγει για το Κάιρο, αλλά το πρωί εκείνης της ημέρας οι Γερμανοί εισέβαλαν στο διαμέρισμά της. Συνελήφθη, ανακρίθηκε και την έστειλαν στις ανδρικές φυλακές Αβέρωφ, χωρίς να ομολογήσει. Καταδικάστηκε σε θάνατο και στις 8 Σεπτεμβρίου 1944 βρέθηκε στο ίδιο καμιόνι με την Λέλα Καραγιάννη.

«Ήμαστε στο Δαφνί και περιμέναμε το χάραμα. Ήμουν η πρώτη που φώναξαν έξω. Μου είπε: “Ψηλά το κεφάλι. Είσαι Ελληνίδα. Μην αφήσεις τα γουρούνια να σε δουν να φοβάσαι”». Την τελευταία στιγμή της έσωσε τη ζωή ένα τηλεφώνημα. Αργότερα έμαθε πως η σωτηρία της οφειλόταν στο ότι θύμιζε έντονα στον Αυστριακό ανακριτή την κόρη του.

Μετά την απελευθέρωση, κυνηγημένη από τον ΕΛΑΣ, διέφυγε με βρετανικό αεροπλάνο στο Κάιρο, όπου έμεινε για δέκα μήνες.

Μεταπολεμικά απέρριψε την πρόταση των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών να αναλάβει πόστο στην Άπω Ανατολή.

Το 1956, μετά τον απαγχονισμό των Καραολή και Δημητρίου στην Κύπρο, επέστρεψε, μαζί με τον σύζυγό της, το παράσημο ανδρείας που της είχε απονείμει ο Βρετανός βασιλιάς.

Δραστηριοποιήθηκε στην ΕΡΕ και στη Νέα Δημοκρατία, μακριά από τις θέσεις εξουσίας.

Μακριά και από τα φώτα της δημοσιότητας. Άλλοι έχοντας προσφέρει μηδαμινά έως ελάχιστα, φρόντισαν να καρπωθούν οφέλη.

Η κυρία Σύλβια δεν ήταν από αυτούς…