Κρουαζιέρα στην Ανταρκτική για να δουν την άκρη της γης, θα πάνε οι οπαδοί της επίπεδης γης.

Αν τυχόν και πέσουν, λογικά θα τους μαζεύουμε από τον Ερμή.

Μια χαρά τους βρίσκω, θα κάνουν και το ταξιδάκι τους. Γιατί σημασία έχει το ταξίδι, όχι ο προορισμός.

Γιατί αν ήθελαν καλό προορισμό θα πήγαιναν Χαβάη, έστω κι αν ο Θωμάς δεν ήταν σπίτι.

Βέβαια η γη δεν είναι ορθογώνια, αλλά δίσκος σαν πίτσα και στις άκρες αντί για την κόρα από το ψωμάκι, έχει πάγο για να μη χύνονται έξω τα νερά των Ωκεανών.

Η πίσω πλευρά του δίσκου είναι επίσης σαν της πίτσας. Κανείς δεν τη κοιτά.

Είναι μια θεωρία του 19ου αιώνα που βρίσκει απήχηση ακόμη και στις μέρες μας.

Και ορθώς, διότι τα συμφέροντα που θέλουν να πιστέψουμε πως η γη είναι στρογγυλή είναι ίδια, διαχρονικά και σκοτεινά.

Βασικά γιατί όπως έχουμε ξαναπεί μας κρύβουν το Θεό.

Και είναι καλό να πιστεύει ο κόσμος πως τα διεθνή συμφέροντα ασχολούνται επισταμένως με το τι πιστεύει ο απλός λαός.

Γιατί η αλήθεια είναι πως αδιαφορούν παντελώς, ενώ αποτελεί ιστορική τους υποχώρηση το ότι μοιράζονται τον ίδιο ουρανό.

Κατά τα λοιπά το επίπεδο επίπεδης γης του πόπολου, δεν τους χαλάει καθόλου.

Γιατί στην πραγματικότητα η μόνη επισημονική αλήθεια που μας κρύβουν επιμελώς είναι πως η γη δεν είναι πίτσα: μοιάζει με κουλούρι (Θεσσαλονίκης) και η τρύπα βρίσκεται στη Μεσόγειο, κάτω από την Κορώνη, αριστερά της Κρήτης, πάνω από τη Λιβύη.

Εκεί που “συναντιούνται οι θάλασσες” και έχουν συμβεί πλήθος ναυάγια που χάθηκαν στον χωροχρόνο.