Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο είναι η ενσάρκωση του ελληνικού και του αμερικάνικου ονείρου ταυτόχρονα Ένα παιδί που από πάμπτωχος και «παράνομος» έγινε το σύμβολο μιας χώρας παγκοσμίως, ένας ολόλαμπρος σταρ του ΝΒΑ, μια τεράστια επένδυση των Μπακς, ένας παίκτης που η βελτίωσή του δείχνει να μην έχει όρια.

Με το ταλέντο, τη δουλειά και το χαρακτήρα του κέρδισε όλους τους Έλληνες, κέρδισε τους Αμερικανούς, τον υπόλοιπο κόσμο και φυσικά όλα όσα τώρα απολαμβάνει.

Δεν πρέπει να αμφιβάλλει κανείς για την επιθυμία του παίκτη να παίξει στην Εθνική.. Αν ήθελε να κάνει σκασιαρχείο δεν θα έτρεχε σε παρουσιάσεις,  στo Καρπενήσι ή σε φιλικά στη σάουνα της Πάτρας, αλλά θα απολάμβανε πανάκριβες διακοπές σε κάποιο λουξ θέρετρο, μακριά από τις «ενοχλητικές» φωνές για ένα αυτόγραφο ή μία selfie (που δεν αρνείται σε κανέναν θαυμαστή) και όχι με συγκάτοικο κάποιον άλλο… δίμετρο μαντράχαλο, αλλά με τη σύντροφό του.

Συνεπώς είναι άδικη η οποιαδήποτε επίθεση στον παίκτη από ορισμένους που αρέσκονται να αποκαθηλώνουν όσους φθονούν για τα επιτεύγματά τους, από όσους με ρατσιστικό υπόβαθρο στο μυαλό κατηγορούν τον παίκτη γιατί θέλησε να προστατεύσει τα συμφέροντά του αν θέλετε, να αγωνιστεί χωρίς να είναι 100% έτοιμος και να φτάσει στα άκρα τη σχέση του με την ομάδα που επένδυσε 100 εκατομμύρια ευρώ πάνω του.

Αν κάποιοι βρήκαν την ευκαιρία να θυμηθούν πως ο Γιάννης δεν κατάγεται από τα Φιλιατρά, ας μας πουν πότε παραμέρισαν το ατομικό τους  συμφέρον για ένα συλλογικό στόχο. Σε οποιοδήποτε επίπεδο.

Δυστυχώς φαίνεται πως ακόμη και ο Γιάννης υπέκυψε στις πιέσεις που έχουν λυγίσει ανεξαιρέτως τους μεγαλύτερους σταρ του μπάσκετ. Γιατί, μην ξεχνάμε, από τον Πάρκερ, τον Νοβίτσκι και τον Γκασόλ, μέχρι τους πιο «φρέσκους» ΝΒΑερ ουδείς πραγματικά σπουδαίος Ευρωπαίος έχει λευκό απουσιολόγιο. Και θα ήταν ουτοπικό να περιμένει κανείς από τον Γιάννη να είναι κάθε καλοκαίρι στην Εθνική, ειδικά μετά την υπογραφή συμβολαίου 100 εκατ. δολαρίων.
Οι ομάδες του ΝΒΑ επιτρέπουν με βαριά καρδιά τη συμμετοχή των «ξένων» στις εθνικές τους ομάδες. Γι’ αυτές, άλλωστε, δεν πρόκειται απλώς για παίκτες, αλλά για περιουσιακά στοιχεία που κοστίζουν μεν εκατομμύρια δολάρια αλλά φέρνουν πολλαπλάσια στα ταμεία. Αν ήταν στο χέρι τους, θα απαγόρευαν δια ροπάλου την παρουσία σε Ευρωμπάσκετ και λοιπά παρακατιανά (έτσι τα αντιμετωπίζουν) τουρνουά.

Καλύτερα να τους τρέχουν σε πανηγυράκια στην Κίνα ή άλλες τεράστιες αγορές που τους υπόσχονται επιπλέον έσοδα, ενώ η Ελλάδα παραμένει μια πολύ μικρή αγορά.

Είναι προς το συμφέρον τους να μην καρδιοχτυπούν πως οι αστέρες τους μπορεί να χτυπήσουν ή γιατί να κουραστούν άδικα πριν από μία σεζόν με 82 παιχνίδια χωρίς τα πλέι οφ;

Είναι κοινό μυστικό πως αναζητούν αφορμές για να κρατήσουν τους κορυφαίους παίκτες του μακρά από κινδύνους και ταλαιπωρίες μες στο κατακαλόκαιρο. Φαντάζουν ικανές να παρουσιάσουν ακόμη κι ένα απλό συνάχι ως πνευμονία για να τα καταφέρουν. Μήπως είναι κανείς τόσο αφελής ώστε να πιστεύει πως αν ο Γιάννης είχε τον συγκεκριμένο τραυματισμό λίγο πριν τα play offs του ΝΒΑ θα απουσίαζε από τα μεγάλα ματς;

Η ΕΟΚ επέλεξε το δρόμο της ευθείας ρήξης με τους Μπακς και το ΝΒΑ προστατεύοντας τον παίκτη. Η στάση της δεν ήταν διπλωματική, αλλά σίγουρα είναι θαρραλέα. Για κάποιους τα όρια μεταξύ θάρρους και αυτοκαταστροφικών τάσεων είναι λεπτά, αλλά μάλλον η ανακοίνωση της ομοσπονδίας απηχεί και τις απόψεις άλλων ομοσπονδιών, που ίσως δεν τολμούν να τις εκφράσουν φοβούμενες μήπως χάσουν για φέτος ή για το μέλλον τους δικούς τους ΝΒΑερ.

Από εκεί και πέρα όμως η ΕΟΚ τόσο στο θέμα του προπονητή, όσο και σε σχέση με τους Κουφό και Ντόρσεϊ, έκανε λάθη, κακούς χειρισμούς και δεν είναι λίγοι όσοι λένε πως άργησε χαρακτηριστικά.

Και στο θέμα του Γιάννη έπρεπε να μπει μπροστά και να εμποδίσει το ταξίδι στην Κίνα. Ή τουλάχιστον να εξαντλούσε τις πιθανότητες μη πραγματοποίησής του.

Το μέλλον ανήκει στο Γιάννη. Η μη συμμετοχή σε ένα πανευρωπαϊκό δεν είναι το τέλος του κόσμου.

Η Ομοσπονδία πρέπει να λειτουργήσει με προγραμματισμό τριετίας (έως τους επόμενους Ολυμπιακούς) και να καταστήσει σαφές στους Μπακς πως ο Γιάννης υγιής θα είναι αναπόσπαστο μέρος της Εθνικής Ομάδας.
Δίχως συζήτηση η απουσία του Γιάννη Αντετοκούνμπο είναι τεράστια. Και ίσως γίνεται ακόμη πιο σημαντική επειδή η ομάδα είχε σχεδιαστεί και δουλευτεί για να τον έχει στο παρκέ, αλλά τον χάνει σχεδόν δέκα μέρες πριν το Ευρωμπάσκετ ανατρέποντας κάθε πλάνο.

Ασφαλώς ο πήχης των προσδοκιών κατεβαίνει, αλλά αυτό μπορεί να είναι και καλό. Οι παίκτες που μετά τα κακά μαντάτα από την Κίνα θεωρούνται από πολλούς χαμένοι από χέρι, δεν είναι τυχαίοι, ούτε οι δευτεράντζες του Giannis.

Απεναντίας, ίσως θελήσουν να αποδείξουν πως είναι κάτι πολύ περισσότερο από το supporting cast του Αντετοκούνμπο.

Ο θιγμένος εγωισμός είναι πάντα μεγάλο κίνητρο για τους παίκτες. Ίδωμεν…

Όσο για τον Γιάννη, ας ελπίσουμε ότι η φλόγα και η τρέλα της Εθνικής Ομάδας δεν θα σβήσει μέσα του, δεν θα γίνει ορθολογιστής  και θα είναι παρών σε ένα από τα επόμενα ραντεβού,,,