Στα ΄90ς  αν δεν ειπώθηκαν όλα, τουλάχιστον υπονοήθηκαν.

Ποιος να θυμάται τώρα τον Κέβιν Σπέισι, να παριστάνει τον μικρολωποδύτη ανάπηρο, ο οποίος τελικά είναι ο διαβόητος και στο ύψος του αστικού μύθου, Κάιζερ Σόζε, ένας τύπος που όσοι είδαν τελικά το πρόσωπό του βρέθηκαν εν τόπω χλοερό.

Ο Σπέισι τότε, ήταν ο ανερχόμενος σταρ του Χόλιγουντ, χρόνια μακριά από τις κατηγορίες για σεξουαλική παρενόχληση, που έβαλαν τέλος στην καριέρα του. Τώρα προσπαθεί για τη μεγάλη επιστροφή, αλλά τα πράγματα δεν είναι καθόλου εύκολα για αυτόν.

Τότε τσίμπαγε το Όσκαρ Β΄ ανδρικού ρόλου και αποθεωνόταν.

Εκείνη η ταινία είχε μια τέτοια πλοκή που μοιάζει με την πραγματικότητα, ιδίως με τις περιπτώσεις που μας φαίνεται πολύπλοκη. Την τότε αλλά κυρίως τη σημερινή. Εξηγούμαστε.

Σε οτιδήποτε συμβαίνει και ο ενεργών είναι μη ορατός, καταφεύγουμε στους συνήθεις υπόπτους. Παλιά συνταγή, δοκιμασμένη.

Και από αυτούς θα υπάρχει πάντα αυτός που θα υποτιμήσουμε, αλλά τελικά θα είναι ο ιθύνων νους, μπορεί ταυτόχρονα και ο εκτελεστικός βραχίονας.

Θα μας μπαλαμουτιάζει με εξόφθαλμα ψέματα, θα μας χειρίζεται αναλόγως, θα μας τα προσφέρει όλα όπως έχουμε μάθει να  παρουσιάζονται. Και είναι όλα μπροστά μας, τα κοιτάμε, αλλά δε θέλουμε να τα δούμε!

Θα πιστεύουμε τα μεγαλόστομα, τα οποία είναι τόσο προφανή “φίδια”, που τα αποδεχόμαστε για αληθινά.

Ακόμη και τον κάθε δικηγόρο …Κομπαγιάσι, ένα όνομα  ίσως στον πάτο της κούπας του καφέ!

Και καλύτερα ίσως να μην αντιληφθούμε ποτέ το παιχνίδι που παίζεται για εμάς, από άλλους. Το σκάκι που παίζεται στην πλάτη μας, ενώ όλοι μας λένε, τι ωραίο σακάκι!

Και το όπλο στον κρόταφο να δούμε, που παίζει να είναι και από τα Τζάμπο.

Γιατί τότε ίσως καταλάβουμε ότι τον κάθε Κάιζερ Σόζε, τον φτιάχνουμε πρώτα στο μυαλό μας: μύθο, άπιαστο, στο όριο της αλήθειας και της φαντασίας. Και σίγουρα σφόδρα επικίνδυνο, “Τούρκο”.

Οι συνήθεις ύποπτοι είναι μια καλή αρχή. Όλα τα άλλα θέλουν κοίταγμα από την αρχή, να “σκεφτούμε έξω από το κουτί” των ιδεοληψιών και στερεοτύπων μας.

Και να αποδεχτούμε τις ανεπάρκειες μας.

Δεν είναι καθόλου λίγο.