Η Εβδομάδα των Παθών είναι πνευματικά κάτι απείρως σπουδαιότερο από το Πάσχα στο φεγγάρι του Μπουγά πιο παλιά, το κόστος του τραπεζιού, της σούβλας και των κάρβουνων, το αρνί αν είναι ελληνικό το «χτύπα σαν άντρας» που έλεγε η Λαίδη παλιά, mails που δόθηκαν και γραφεία που ανοίχτηκαν σαν κονσερβοκούτια.

Να πάμε λίγο στην ουσία και να αφήσουμε για λίγο στην άκρη τους Γενικούς Γραμματείς και όλους τους Φαρισαίους.

Σύμφωνα με την Ορθόδοξη Εκκλησία  λοιπόν και το τηρούμενο Μηνολόγιο, η Μεγάλη Τρίτη είναι αφιερωμένη αφενός στη μνεία του ιερού Ευαγγελίου που αναφέρεται στο δριμύτατο κατηγορώ του Ιησού κατά των θρησκευτικών αρχηγών του Ισραήλ, των Γραμματέων και των Φαρισαίων και αφετέρου στην παραβολή των δέκα παρθένων.

Στον Όρθρο διαβάζεται από το Ευαγγέλιο του Ματθαίου (22, 15- 23, 39) η καταδίκη των Φαρισαίων. Στην Ακολουθία συνεχίζεται η ανάγνωση από το Ευαγγέλιο του Ματθαίου όπου γίνεται λόγος για το Τέλος.

Γι’ αυτό μιλούν και οι δύο παραβολές της ημέρας. Η πρώτη είναι η παραβολή των δέκα παρθένων. «Πέντε εξ αυτών ήσαν φρόνιμοι» και είχαν πάρει μαζί με τα λυχνάρια τους και αρκετό λάδι, «πέντε ήσαν μωραί», τα λυχνάρια τους έσβησαν και δεν έγιναν δεκτές στο γαμήλιο δείπνο.

Η άλλη παραβολή είναι αυτή των ταλάντων που μας διδάσκει να είμαστε εργατικοί και να καλλιεργούμε τα πνευματικά μας χαρίσματα. Το βράδυ ψάλλεται ο όρθρος της Μεγάλης Τετάρτης όπου είναι αφιερωμένη στην αμαρτωλή γυναίκα (Λουκ. 7,47) που μετανιωμένη άλειψε τα πόδια του Κυρίου με μύρο, και συγχωρέθηκε για τα αμαρτήματά της, γιατί έδειξε μεγάλη αγάπη και πίστη στον Κύριο, ενώ ψάλλεται ένα από τα πιο γνωστά και δημοφιλή τροπάρια της θρησκευτικής υμνολογίας: το τροπάριο της Κασσιανής

Με βάση την παράδοση ο αυτοκράτορας Θεόφιλος ερωτευμένος πάντα με την Κασσιανή, επιθυμούσε να την δει για μία τελευταία φορά πριν πεθάνει. Την επισκέφτηκε στο μοναστήρι όπου είχε αποσυρθεί. Η Κασσιανή ήταν στο κελί της γράφοντας το τροπάριο, όταν αντιλήφθηκε την άφιξη της αυτοκρατορικής ακολουθίας. Τον αγαπούσε ακόμη αλλά πλέον είχε αφιερώσει τη ζωή της στο Θεό και για το λόγο αυτό κρύφτηκε.

Το προσχέδιο του ύμνου έμεινε πάνω στο τραπέζι.. Ο Θεόφιλος ανακάλυψε το κελί της και μπήκε σε αυτό. Την αναζήτησε αλλά μάταια. Εκείνη τον παρακολουθούσε μέσα από μία ντουλάπα στην οποία είχε κρυφτεί. Ο Θεόφιλος στενοχωρήθηκε, έκλαψε και μετάνιωσε που για μία στιγμή υπερηφάνειας έχασε μία τόσο όμορφη και έξυπνη γυναίκα. Στη συνέχεια βρήκε τα χειρόγραφα της Κασσιανής επάνω στο τραπέζι και τα διάβασε. Μόλις ολοκλήρωσε την ανάγνωση κάθισε και πρόσθεσε ένα στίχο στον ύμνο. Σύμφωνα με την παράδοση ο στίχος αυτός ήταν ο εξής: «ὧν ἐν τῷ παραδείσῳ Εὔα τό δειλινόν, κρότον τοῖς ὠσίν ἠχηθεῖσα, τῷ φόβῳ ἐκρύβη».

Φεύγοντας εντόπισε την Κασσιανή αλλά δεν της μίλησε, σεβόμενος την επιθυμία της.

Η Κασσιανή, σύμφωνα με την παράδοση  μετά την αναχώρηση του αυτοκράτορα, διάβασε την προσθήκη του και ολοκλήρωσε τον ύμνο.

Οπότε παιδιά, υπό το πρίσμα των προαναφερθέντων, ας μπούμε σιγά-σιγά στο mood της Μεγάλης Εβδομάδας, λίγο να χαλαρώσουμε με τις εκλογές, ευρωεκλογές είναι, ούτως ή άλλως  πάλι Drean Team θα στείλουμε!