Απέναντί του ο Ολυμπιακός δε βρήκε απλά ένα μεγάλο κλαμπ, μια ομάδα με μοναδική ιστορία, ή απλά ένα πολλαπλάσιο μπάτζετ: βρήκε ένα ποιοτικότερο ρόστερ, μια ομάδα που αγωνίζεται στο πολύ προηγμένο ιταλικό πρωτάθλημα, μια ομάδα που δεν αποκλείεται ποτέ στους ομίλους.
Είδαν έτσι τα κοράκια λίγο αίμα, έστω και προοπτικά και την στήριξαν, εφόσον δεν θα τους κατσικωθεί στο σβέρκο και θα ξενοικιάσει την Νάουνιγκ Στριτ προγραμματισμένα.
Είναι αφύσικη η ξεπέτα;
Μήπως είναι παράτυπη η συχνή εναλλαγή συντρόφων;
Υπάρχει ένας πουριτανισμός στην άποψή του;
Μήπως τώρα που αλλάζουν τα κόζια, κάποιοι την κάνουν γυριστή για να παίξουν μπαλίτσα και στο επόμενο Πρωτάθλημα και δεν υποβιβαστούν στο τοπικό;
Ο Ντράγκο ντοπάρεται βαρώντας ενέσεις με τη συχνότητα πρεζονιού της πλατείας Βάθη
Ο Μπαλμπόα δεν καταδέχεται να σηκώσει τα χέρια για να προστατευθεί από τις γροθιές του αντιπάλου.
Θα τις φάει όλες λεβέντικα
Ο ελληνισμός είναι οικουμενικός. Δεν χωρά σε κανένα πακέτο προσφοράς, δεν μετριέται με ψήφους, δεν έχει στόχο πωλήσεων.
Ο Μπέκετ στο “Περιμένοντας τον Γκοντό” εισήγαγε ένα κόσμο χωρίς Θεό, με πολλή μοναξιά, όπου ο άνθρωπος ενώπιος ενωπίω νιώθει αδύναμος να αναλάβει την ευθύνη που του ανήκει.
Κι άμα ο άνθρωπος νιώθει αδύναμος, καλό είναι να τρώει…
Συλληφθείς κόσμημα σε τιμή χρυσού.
Κυβερνήσεις βγάζουν και Πρωθυπουργούς ανεβοκατεβάζουν καταρχάς οι γυναίκες
Την Πέμπτη είναι η ημέρα των Ευχαριστιών, την Παρασκευή η μέρα των πιστωτικών καρτών.
Το απόλυτο πνεύμα της ημέρας είναι ο τύπος που με χίλιες στερήσεις αγοράζει άι-φον, το βάζει στην κωλότσεπη, γλιστρά, ακούει ένα “κρακ” και παρακαλά το Θεό να είναι κόκαλο…
