Λάθη κάνουν ακόμη και οι λόγιοι.

Αντί για μαψυλάκας, μαξιλάκας.

Είναι σαν την αποψίλωση στο στρατό, που όλοι την έλεγαν αποξύλωση.

Για να είμαστε δίκαιοι με τον Ζουράρι, τον «ασχετίλα» τον πέτυχε, άλλο αν το ανακάλεσε στη συνέχεια, υπό την ευγενική παρότρυνση του Προεδρείου.

Στη ζέση του επάνω να πλέξει το εγκώμιο του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τον οποίο αποκάλεσε και αρχοδεξιό, ξέχασε  -πάνω στο χειμαρρώδη λόγο του- να μας μιλήσει για τον αρχολίπαρο (ο υπερβολικά φιλόδοξος ) και κυρίως για τον σπουδαρχίδη (αυτός που πατά επί πτωμάτων για να ανέβει).

Μια αδολεσχία (φλυαρία) ελάχιστα σχετική με την κύρωση του Πρωτοκόλλου ένταξης των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, το οποίο θα πολεμήσουμε εκ των έσω, θα αποδομήσουμε στρατηγικά με τη Βόρεια.

Ο μαξιλάκας είναι λοιπόν η ανωτέρα μορφή έκφανσης του Φατσεϊσμού.

Ως Φατσεϊσμός ορίζεται το αίσθημα γλωσσικής και εν γένει πολιτιστικής ανωτερότητας έναντι των λοιπών παρευρισκομένων στο καφενείο του χωριού, στη Βουλή, στο καφενείο της Βουλής.

Ο Ζουράρις όμως ξέρει και από βουντού και από καρφίτσες μαύρες και από επαναστάσεις στις συνενώσεις των Δήμων.

Με την ευχέρεια που μας δίνει η χρονική απόσταση, μπορούμε να μελετήσουμε ενδελεχώς τη μαζική παράκρουση του 2015, που οδήγησε στη συγκεκριμένη συγκρότηση της Βουλής, που καμαρώνουμε σε κάθε συνεδρίαση.

Κανονικό Κολοκοτρωνίτσι.