Για τα δικαιώματα της κότας στη Θράκη δε μιλά κανείς.  Τι παίζει δηλαδή, μόνο τα χταπόδια έχουν δικαιώματα σε αυτή τη χώρα;

Οι κοτούλες λοιπόν δουλεύουν 24/7 για να παράξουν αβγά, τα οποία καταναλώνουν δίχως αύριο οι Αμερικανοί πεζοναύτες του κρατικομονοπωλαικού καπιταλισμού της Εσπερίας.

Μόνο χτες έφαγαν επτά χιλιάδες αυγουλάκια μαζί με μπέικον και τα λοιπά συνοδευτικά ενός πρωινού πέραν του Ατλαντικού.

Βρήκαν και τις τιμές τίμιες, ξετρελάθηκαν με το value for money.

Τόσο που βάρεσαν και τατουάζ, ενώ ενδιαφέρθηκαν και για να αγοράσουν και οικόπεδα, κανονικά, όχι αυτά που μοιάζουν με πεδίο βολής φθηνό, που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι.

Κανείς όμως δε λέει πως η τόνωση της τοπικής οικονομίας και τα πολλαπλασιαστικά οφέλη από την παρουσία των marines στην Αλεξανδρούπολη, στηρίζονται στη στυγνή εκμετάλλευση της κότας, η οποία βαράει κάρτα 4 φορές τη μέρα, δεν ξαποσταίνει, μόνο ξεσκίζεται στην κυριολεξία στη δουλειά.

Και μην πει κανείς γιατί δεν κατεβαίνουν σε απεργία, διότι είναι κατασκευαστικό το πρόβλημα: είναι κότες!

Είναι ένα όνειδος για το κίνημα του δικαιωματισμού, μία μελανή σελίδα στα βόρεια του Αιγαίου, ευτυχώς που πήραν το μισό οι φιλελεύθεροι Τούρκοι, τουλάχιστον στους χάρτες, από αυτούς τους ευφάνταστους και γραφικούς με τους οποίους βγαίνουν φωτογραφίες.

Κι έτσι όμως η πολυσήμαντη Αμοργός είναι δική μας, οπότε το Αιγαίο και κάτι παραπάνω μένει γαλανόλευκο εις τον αιώνα τον άπαντα:

…”Μες στους οδοστρωτήρες των μαγαζιών μέσα στων λαχανόκηπων τους κυκλώνες

Όταν τα μάτια των γυναικών γίναν κάρβουνα κι έσπασαν οι καρδιές των καστανάδων

Όταν ο θερισμός εσταμάτησε κι άρχισαν οι ελπίδες των γρύλων”…